📕 شیوه طرح دعوی توسط خواهان‌های متعدد علیه خوانده واحد
📗 در مواردی ممکن است با تعدادی مراجعه کننده مواجه باشیم که هر یک از ایشان بواسطه قراردادی مستقل از از یکدیگر، مطالباتی از دیگری و یا تعهدی بر ذمه شخص ثالث داشته و متعهدله قرارداد تنظیمی باشند.
در واقع خواهان‌های متعدد در اینگونه موارد، خواسته‌ای واحد لیکن مستقل از هم، از شخص معین و واحدی دارند؛ مانند آنکه هر یک از ایشان خودوریی با مشخصات یکسان را از شرکت خودروسازی معینی پیش خرید کرده‌اند؛ لیکن شرکت فروشنده در موعد مقرر به تعهد خویش دایر بر تحویل خودرو به متقاضیان عمل نکرده و حال خریداران، قصد دارند تا با طرح دعوی به طرفیت فروشنده، الزام شرکت را به ایفای تعهدات قراردادی و تحویل خودرو درخواست نمایند.
حال باید دید که آیا می‌توان دعوی را به صورت جمعی و با قرار دادن خواهان‌های متعدد در یک دادخواست به طرفیت خوانده واحد مطرح کرد و یا اینکه ضروری است برای هر یک از خواهان‌ها، دادخواستی مستقل و مجزا از دیگری تقدیم مرجع قضایی کرد؟
برای پاسخ به این سؤال باید بدواً دانست که هر یک از متعهدلهم دارای رابطه حقوقی مستقل از دیگری با متعهدعلیه است و این رابطه استقلالی، طبعاً بر شیوه و نحوه طرح دعوی اثرگذار است.
از این رو برای طرح دعوی در اینگونه موارد؛ باید توجه داشته باشیم که رابطه حقوقی مستقل هر یک از خواهان‌ها با طرف دعوی باید مورد لحاظ قرار گیرد ولذا اگرچه همگی قراردادی مشابه و یکسان با خوانده دعوی دارند؛ لیکن این بدان معنی نیست که ما خواهان‌ها مجاز باشیم که همه این دعاوی را در دادخواستی واحد و ضمن یک دعوی مطرح نمائیم؛ زیرا دعوای هر یک با توجه مستندات ایشان که مستقل از دیگران می‌باشد خود دعوی مستقلی است و هر یک از ایشان رابطه حقوقی مستقلی با خوانده داشته و مسایل حقوقی هر یک مستقل از دیگری است و مقنن نیز جز در موارد استثنائی، طرح دعوی دست جمعی را مورد تجویز قرار نداده است و لذا طرح دعوی به صورت دسته جمعی علیه خوانده واحد به کیفیتی که عنوان گردید؛ نتیجه‌ای جز صدور قرار رد دعوی در پی نخواهد داشت.
